دروغ چرا!

دلتنگ تو ام هنوز

همه چیز عادی نیست و همه جا چیزی نیست انگار!

دلتنگ تو ام هنوز

هنوز دلم و تمام دلم را می بازم به نگاهت.هنوز چشمانم خیس و دلم میلرزد.

و لرزش دستانم که آشفتگی و پریشانی ام را بیان که نه،پنهان می کند!

باید بنویسم و بدانی تو،راز من و شبهایم را و روزهایم را و یادت را..

نمی دانم تا کی رفیق شفیق شبم و آوای دل انگیزی که آرامم می کند.آرام که نه،روانه رویایم می کند..

رویای تو ..

و تو آن سو،رو در رو و رخ به رخ و چشم در چشم من  می خوانی برای من شعری،ترانه ای،آوایی دل انگیز..

و من خوشبخترین می شوم.

باید بنویسم از روزهایم..

و خورشید که در آن سیاه است،نمی خندد،نمی تابد..و ..تاریکتر از هر شبی است. 

 دلتنگ توام هنوز

هنوز خوابهایم بوی تو را می دهد

هنوز در خوابهایم رد دستی پیداست..طرح لبی بر لب من و آوای آشنایی ...

و دوست دارمهایمان عظیم و باشکوه و بختمان بلند و بلند..

و لیلی من که سرش بر دوش من مجنون می گذارد..

و من نقش اول مرد خیالهای تو..

نازنین،هنوز دلتنگ تو ام

هنوز سرخوشم از خنده هامان..

هنوز بجای هر دومان حرف میزنم،قدم میزنم،می خوانم ،می خندم...

نازنین!رویای با تو بودن چنان به وجدم می آورد که در سکوت شب و تنهاییم تبسمی نقش می بندد بر لبم!

چه رویایی شدم باز امشب!

شب است دیگر ،سر به هوای عاشق!

و هزاران درد بی درمان،هزاران فکر بی پایان و رویایی انگار بی سر و سامان..

و من چه بیهوده در نبودنت قافیه می بافم و رویا..

نه!جای تو پر شدنی نیست. نه با هر حرفی نه با هر رویایی جای تو پر شدنی نیست..

این درد،این خلاء می ماند تا به ابد..

و حرف دل که می ماند بر دل..

و دل پر خون میشود از این یاد..

و من می مانم در این یاد ،در این کوچه،در این نقطه

نقطه ای از شب که می خندی،من که می خندم سر می خوری در دل آسمان..

می مانم در این نقطه در این کوچه 

در این کوچه که نهایت آن را نمی دانم

ولی آن دوردستها نغمه مبهم جغدی کور می آید بگوش .او مرثیه باران می خواند ..

وای..دلم یک رویا می خواهد!

باید چشمانم راببندم..

تو..

شاهانه به استقبالم می آیی..

حرف مرا نگفته می فهمی.درد مرا میدانی،رازم را می خوانی،دستم را می گیری با انگشت محبت اشک مرا میچینی و اشک شوقت نگار غم از وجودم می شوید..